موسی قصاب محله ما

خیزش‌گران ” کرد “ و ” قیام‌گران “ شیعه ( دو شاخه‌ی نژادی و فرهنگی وابسته به ملت بزرگ ایران ). در مواقع بسیار و با هم‌آهنگ کردن مبازات بر ضد استعمار انگلیس و حکومت دست‌ نشانده‌ی بغداد، خیزش‌های همگانی و فراگیری را در سرتاسر عراق برپا کردند. چنان‌چه به هنگام قیام شیعیان در اوایل شهریور 1301 خورشیدی( اواخراوت 1922 ) بر ضد دولت استعمارگر انگلیس و حکومت دست‌نشانده‌ی آن در عراق که شهرهای مذهبی میان‌رودان و نیز شهر بغداد را فرا گرفت، ”شیخ محمود برزنجی “ قطب بزرگ فرقه‌ی‌ قادری برای کاستن از فشار نیروهای مشترک انگلیس و عرب بر قیام‌گران شیعه، سرتاسر کردستان واقع در قلمرو عراق را بر علیه آنان شورانید. بدین‌سان، قیام علیه سلطه‌ی ظالمانه‌ی استعمار، همه جای عراق را دربرگرفت.
رزم‌جویان ” کرد “ در این نبردها، ضربات سختی بر نیروهای مشترک انگلستان و عرب وارد ساختند و شهرهای کردنشین بسیاری را از اشغال آنان خارج کردند. شیخ محمود برزنجی در مناطق آزاد شده‌ی کردستان آن سوی مرز، حکومت ” آریایی کرد “ را اعلام داشت.
اگرچه دولت انگلیس پس از مدت‌ها و با تحمل تلفات بسیار توانست به کمک نیروهایی که از هندوستان آورده بود، قیام عمومی مردم میان رودان را سرکوب کند؛ اما اقتدار استعمار انگلیس با این قیام دچار آسیب فراوان گردید و از هیبت و قدرت آن نه تنها در ” میان رودان “، بلکه در شبه قاره‌ی هند نیز، کاسته شد.
با آغاز جنگ جهانی دوم، هم‌آهنگی میان جنبش ” کرد “ و نهضت شیعیان، به صورت قیام‌های گسترده و عمومی بر علیه نیروهای انگلیس و حکومت زاده‌ی استعمار در میان رودان، نمایان شد.
بر اثر این قیام‌ها و پشتیبانی عمومی مردم، رشید‌عالی گیلانی در هژدهم فروردین ماه 1319 خورشیدی ( 7 آوریل 1940 )، قدرت را در عراق به دست گرفت.
سران حکومت دست نشانده‌ی بغداد از عراق گریختند. دولت انگلیس با بهره گیری از نیروهای مستقر در اردن و پایگاه‌های هوایی خود در عراق، پس از نبردهای خونین بسیار، سرانجام قیام را سرکوب کرد؛ اما میان رودان و به ویژه مناطق کرد نشین این سرزمین، هم‌چنان ناآرام باقی ماند.

کردان ساکن شمال عراق، در سال 1319 خورشیدی ( 1940 میلادی ) برای ادامه‌ی مبارزه، حزب هیوا ( امید ) را بنیان گذاردند. اما کمونیست‌ها که در جریان جنگ جهانی دوم، متحد انگلیس‌ها بودند، با نفوذ در صفوف حزب ” هیوا “، سبب انشعاب این حزب شدند.
پس از این ناکامی، گروه‌های مبارز کرد و برخی عناصر ناسیونالیست جدا شده از حزب هیوا، تشکیلات جدیدی را به نام حزب رزگاری ( آزادی ) سازمان دادند. در سال 1325 خورشیدی ( 1946 میلادی ) گروه‌های فعال دو حزب زرگاری و ” هیوا “ برای تشکیل جبهه‌ای واحد، در همایشی گرد هم آمدند و ” پارت دموکرات کردستان “ ( آن سوی مرز ) را بنیاد نهادند.
همایش به اتفاق آرا، ملا مصطفی بارزانی رهبر جنگ‌جویان کرد را که در آن هنگام در حال نبرد با نیروهای حکومت بغداد بود، به عنوان دبیر کل حزب جدید برگزید. در بیانیه‌ی این همایش، دفاع از حقوق تاریخی و نژادی همه‌ی ایرانی نژادان و وابستگان فرهنگی آنان در عراق، آرمان مبارزاتی پارت دموکرات کردستان اعلام گردید. به دنبال کنگره‌ی مزبور، روزنامه خبات (کوشش ) به عنوان ارگان رسمی و تئوریک پارت دموکرات کردستان ( آن سوی مرز ) منتشر گردید.