موسی قصاب محله ما

حزب پان ایرانیست تا کودتای سال 1332 از دولت قانونی مصدق رسما حمایت کرد. اما پس از برکناری مصدق، سیاست عدم تقابل با حکومت را در پیش گرفت. حزب ملت ایران به عنوان یک گروه مخالف به جبهه ملی ایران پیوست و فعالیت خود را در قالب یک گروه اپوزیسیون ادامه داد. اعضای حزب پان ایرانیست تا سال 57 به گونه آشکار و نهان در میدان سیاسی و فرهنگی ایرانزمین حضور داشتند و چه در مجلس شورای ملی (دوره‌های 22 و 25) و چه در کابینه‌های وقت فعالیت می‌کردند؛ محسن پزشکپور و دکتر محمدرضا عاملی تهرانی دو تن از اندیشمندان و سیاستمدارانی هستند که به پایداری پایه‌های تئوریک نهضت پرداختند.
ملی شدن صنعت نفت

حزب پان ایرانیست در جریان مبارزات مربوط به ملی شدن صنعت نفت تا وقوع کودتای بیست و هشتم مرداد حضور فعال داشت و رسما از دولت دکتر محمد مصدق حمایت می‌کرد. در سال 1331 یکی از اعضای حزب در جریان تظاهرات ضد حکومتی به قتل رسید و در جریان کودتای بیست و هشتم مرداد سال 1332 اوباش همراه با شعبان جعفری به دفتر مرکزی حزب در تهران یورش بردند.[2]
تجزیه بحرین

با کودتای بیست و هشتم مرداد و سرنگونی دولت مصدق، برخی اعضای حزب دوران چند ماهه‌ای را در بازداشتهای کوتاه مدت بسر بردند اما سیاست کلی حزب تا جریان تجزیه? بحرین و استیضاح دولت هویدا بر تنش زدایی و عدم تقابل با نظام حاکم استوار گردید و همچنین سلطنت شاه به عنوان اصلی از اصول قانون اساسی مشروطه مورد پذیرش قرار گرفت. اما پس از استیضاح دولت هویدا[3]، تابلوهای دفاتر حزب پان ایرانیست در سراسر کشور جمع آوری شد و هر پان ایرانیستی که به شغلی بالاتر از آموزگاری اشتغال داشت از سمت خود برکنار گردید.[4]
حزب رستاخیز

با تصمیم شاه مبنی بر ظهور حزب رستاخیز به عنوان تنها حزب رسمی کشور، تمام احزاب قانونی و از جمله حزب پان ایرانیست موظف شدند تا در این حزب به صورت فرمایشی ادغام شوند اما این وضعیت چندان به درازا نکشید و در زمان نخست وزیری شریف امامی، محسن پزشکپور رسما ابقای مجدد حزب پان ایرانیست و خروج از حزب رستاخیز را اعلان کرد که کشمکشهایی را هم به دنبال داشت.
انقلاب اسلامی و انتقال به خارج از ایران

پس از انقلاب سال پنجاه و هفت و دستگیری اندامان و اعدام دکتر عاملی تهرانی، کادر مرکزی حزب پان‌ایرانیست در سال 1359 به برون مرز انتقال یافت، و لیکن محسن پزشکپور در سال 1370 به ایران بازگشت و حزب کوششهای خود را از سرگرفت.[نیازمند منبع]

در بهمن 1376 با ادامه? فعالیتها، کنگره هفتم حزب تشکیل شد. در سال 1381 کنگره? نهم حزب برگزار گردید و اعضای شورای مرکزی برای مدت سه سال انتخاب شدند پس از آن در سال 1384 با یورش نیروهای انتظامی و امنیتی، کنگره? دهم حزب ناکام ماند و فشار بر اندامان روزبه روز بیشتر شد و متعاقبا تعدادی از اعضا با احکام بازداشت و حبسهای طویل المدت مواجه شدند.[نیازمند منبع]
شورای موقت