موسی قصاب محله ما

حوادث و وقایع یک صد و پنجاه سال اخیر که به دنبال نفوذ سیاست‌های استعماری اروپا در آسیا به وقوع پیوست، منجر به‌حوادث غیر طبیعی وغیر اصولی در تقسیم‌بندی‌های سیاسی در این منطقه گردید که از آن جمله، طرح ایجاد دولت عراق پس از جنگ جهانی اول می‌باشد. به همان جهت نیز حکومت این منطقه را در اختیار اقلیت عرب قرار دادند که این امر، خود تجاوز آشکار به حقوق اساسی و انسانی و سلب حقوق حقه‌ی اکثریت مردم کشور عراق بوده است.
از آن جا که اکثریت مردم کشور عراق، همواره بر اعاده‌ی حقوق اساسی و تاریخی از دست رفته‌ی خود کوشش‌های پی‌گیر داشته‌اند، هدف اقلیت حاکم بر کشور مزبور، این بوده است که با نهایت شدت، مبادرت به ریشه‌کن ساختن این جنبش‌ ها، نماید. به همان جهات، مبارزه با زبان، آداب و فرهنگ اکثریت غیر عرب سرزمین عراق، کوشش برای از بین بردن آثار تاریخی موجود در عراق، تهدید و تجاوز به سازمان‌های فرهنگی ایرانیان مقیم عراق و ممنوعیت برگزاری اعیاد ومراسم ملی و مذهبی ایرانیان و ایرانی نژادان سرزمین عراق، همواره وجهه‌ی همت حکومت عراق بوده است. به راستی می‌توان گفت که تاریخ حیات حکومت عراق از آغاز تا کنون، مصداق صریح و گویایی است، از نقض حق حاکمیت مردم و نقض حقوق انسانی ...
... حکومت عراق برای اجرای سیاست نژادی فوق‌الذکر به وسیله‌ی آخرین تجهیزات نظامی و قدرت آتش، اکثریت غیرعرب سرزمین عراق، به ویژه کردهای این منطقه را مورد تجاوز و یورش‌های پی‌گیر خود قرار داده است. دولت عراق، نه تنها هیچ یک از حقوق اولیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی انسانی را که هر یک از دول عضو سازمان ملل متحد مکلف به رعایت آن هستند، نسبت به اکثریت غیر عرب ساکن قلمرو خود، رعایت نمی‌نماید؛ بلکه هر روز، بر خانه‌ها، روستاها و مردم بی‌دفاع غیر عرب، سیل گلوله و بمب آتش‌زا، روانه می‌سازد ...
... دولت عراق برای اجرای سیاست نژادی و پیروزی در جنگ شوم خونین نژادی که در قلمرو خود ایجاد کرده است، از سیاست زمین سوخته پیروی می‌کند. بدین‌سان که مزارع، روستاها، آبادی‌ها و قراء و قصبات مردم غیر عرب قلمرو خود، به ویژه کردهای ایرانی نژاد را پس از ویران ساختن، با بمب‌های آتش‌زای ناپالم و وسایل دیگر می‌سوزاند. به ناچار آن تعداد از ساکنان این مناطق که از چنگال مرگ گریخته‌اند، باید به کوهستان پناهنده گردند ...

اکنون در این نامه از ذکر جزییات امر در این خصوص خودداری می‌گردد و نظر آن جناب را به نامه‌ی آقای مصطفی بارزانی رییس انجمن فرماندهی رستاخیز ملی کردستان عراق و رهبر حزب دموکرات کردستان جلب می‌نمایم که در تاریخ 1 / 1 /1966 به حضور آن جناب ارسال داشته‌اند. در نامه مزبور و منضمات آن، فهرست کاملی از قراء و قصباتی که توسط ارتش عراق به آتش کشیده شده است و نیز تلگراف‌هایی که مقامات مسئول حکومت عراق برای آتش زدن آبادی‌های کرد نشین به واحدهای نظامی مخابره نموده‌اند، ذکر گردیده است ...

در این نامه‌ها، موارد متعددی از نقض حقوق انسانی و نژادی کردان و دیگر ایرانی نژادان ساکن عراق از سوی حکومت بغداد، ‎آورده شده است.
در پاسخ به این ندای یگانگی خواه پان ایرانیست‌ها، شادروان ملا مصطفی بارزانی رهبر پارت دموکرات آن سوی